Wij zijn allemaal geneigd om bekende paden te bewandelen en zijn daar over het algemeen maar moeilijk van af te brengen. Zo kiezen wij bijvoorbeeld om te eten om 18:00 uur, of om elk jaar vakantie te vieren op dezelfde camping. Omdat wij ons daar goed bij voelen, omdat het zo hoort of omdat we niet beter weten.
Dat geldt ook voor uitvaarten. En hoewel in de uitvoering veel variaties mogelijk zijn, zijn muziek en gesproken woord vaste elementen tijdens een afscheidsbijeenkomst. Dat we daarvoor kiezen komt vooral doordat het een bekend pad is, maar natuurlijk ook doordat in dat gesproken woord en in die muziek onze liefde voor de overledene door kan klinken.
Maar soms voelt het niet goed om op deze manier afscheid te nemen. Dan klopt het niet om met zijn allen bij elkaar te zitten in een zaal waar enkele mensen herinneringen ophalen, wapenfeiten noemen, lievelingsmuziek draaien.
Kester
Dat was het geval nadat Kester een jongen van 12 overleed. Het verdriet om zijn ziek-zijn en vroege overlijden viel niet te vatten in een ‘standaard’ afscheidsbijeenkomst in een aula. En dus kozen zijn ouders en zussen voor een afscheid in hun tuin.
Ondanks het overweldigende verdriet, of misschien wel juist daardoor, richtten zij hun tuin in met oog voor veel details. Details die allemaal pasten bij Kester. De door vader zelfgemaakte kist stond in een speciale koepeltent, door de hele tuin waren foto’s van Kester geplaatst en natuurlijk werd zijn lievelingseten en -drinken geserveerd.
Er werd veel gepraat, er werden veel knuffels uitgedeeld, er werd met zijn Lego gespeeld, maar ook gelachen en gehuild. Net als de gasten heb ik er ontroerd rondgelopen en vond ik dit een heel bijzondere avond.
Loopkoets
De volgende dag werd Kester naar het crematorium gebracht. Niet een bijeenkomst was het symbool voor afscheid nemen, maar de weg ernaartoe. Die weg was dan ook indrukwekkend. De kist werd met een loopkoets naar het crematorium gereden en in een lang lint liepen vele verdrietige mensen er achteraan. Daarna scheidden zijn pad en dat van de rest van het gezin zich.
De familie maakte een speciale website voor Kester.